Magia lasu.

Lasy, dżungle, puszcze, wiecznie zielone lasy deszczowe
i  święte gaje to cudowne twory natury.
Lasy to źródło bajek i mitów, które się w nich narodziły.
 To miejsca schronień zwierząt, ich życia, pokarmu i  rozmnażania.
To miejsce spacerów, odpoczynku od szumu i zgiełku  hałaśliwego miasta.
To piękno i majestat drzew, runa leśnego, podszycia,  to różnorodność gatunków roślin i zwierząt, to miejsce zbioru grzybów, poziomek i jagód,  różnorodność terenu, barw i dźwięków, zróżnicowana urokliwość o każdej porze roku.
Miejsca bajeczne i magiczne z majestatycznie rosnącymi drzewami,
 kolorowe, kwieciste polany,szemrzący strumyk i śpiewające ptaki.
 Tu słońce przebłyskuje między gałęziami,  przy odrobinie szczęścia w oddali możemy zobaczyć  mieszkańców lasu.

Na obrzeżu lasu rośnie jabłoń, dalej w głębi  następna i jeszcze jedna.  Ktoś może z myślą o przyszłym pokoleniu zasadził te drzewka.

 Niech  ta jabłoń będzie  przesłaniem dla nas.

Dbajmy o  czystość i dobry stan lasów,
by te niepowtarzalne walory służyły przyszłym pokoleniom.

Ogródek wrzosowy.

Dobrym miejscem do założenia ogródka wrzosowego są przydomowe ogrody o ubogiej, kwaśnej, lekkiej i piaszczystej glebie, na której nie będą dobrze rosły inne rośliny ozdobne.
Wrzosy nie są roślinami wymagającymi, lubią stanowisko słoneczne, raczej suche i osłonięte od wiatru, nie lubią częstego podlewania ale też ze względu na płytki system korzeniowy są wrażliwe na przesuszanie.
 W ogródku wrzosowym  gleby się nie wapnuje i nie nawozi, jedynie wzbogaca się próchnicą przez dodatek ziemi wrzosowej, czystego torfu i ściółki leśnej.
Forma ogródka wrzosowego powinna przypominać naturalne wrzosowisko z rozległymi powierzchniami wrzosów z krzewami żarnowca, karłowatych form jałowca, niskimi sosnami , brzozami .  Poleca się tu wrzosy ( kwitną jesienią),wrzośce ( kwitną wiosną), lawendę wąskolistną, oraz borówkę czarną, brusznicę i dziką różę. Możemy tu posadzić macierzankę,rojnik, rozchodniki dziewannę, goździki kropkowane, żurawkę,  i inne rośliny o podobnych wymaganiach.

Krzewinki sadzimy w odległości  ok.20 - 30cm od siebie a ziemię ściółkujemy warstwą kory sosnowej, zapobiega ta wysuszaniu gleby,przemarznięciu bryły korzeniowej, rośnięciu  chwastów a oprócz tego kora zakwasza glebę .  Zimą, wrzosy zwłaszcza młode roślinki powinniśmy zabezpieczyć przed mrozami,  najlepiej uchronią je gałązki roślin iglastych lub włóknina, nie należy przykrywać folią , liśćmi i słomą.
Ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym jest  cięcie, które zapewni obfitość kwiatów w następnych roku. Zabieg ten należy wykonać  po przekwitnięciu wrzosów i wrzośca, ale z cięciem wrzosów dobrze jest wstrzymać się do wiosny, gdyż nie przycięte pędy będą skutecznie chroniły  korzenie przed mrozem.

Jeżeli chcemy założyć wrzosowisko w ogrodzie gdzie ziemia nie ma odpowiedniego podłoża, to powinniśmy z miejsca na to przeznaczonego usunąć część ziemi na głębokość ok.15 cm a w to miejsce nawieść torfu, połączonego z piachem i ściółką leśną. Dobrze jest odgrodzić granicę, by ziemia nie przemieszczała się.

Łącząc i dobierając  różne odmiany wrzosów i wrzośców ( różnorodność barw kwiatów i liści ) możemy tworzyć kolorowe i wesołe aranżacje w ogródkach, skrzyniach lub doniczkach, kwitnące od wiosny do późnej jesieni.

Ciekawostka:
Jeżeli  chcemy by brzózka nie rosła duża , przed posadzeniem w dołek wkładamy kawałek blachy.

Pnącza

Pnącza należą do bardzo lubianymi roślinami .
 Mają zastosowanie  zwłaszcza w małych ogródkach, zajmują niewiele  miejsca, a tworzą duże powierzchnie zieleni.
Rośliny pnące osłaniają przed kurzem, wiatrem i słońcem.
Sprawiają, że nasza weranda, pergola czy też cały ogród staje się przytulny i zaciszny, dając nam komfort intymności.
Zasłaniają także brzydkie miejsca, murki, odrodzenia,balustrady, śmietniki, garaże, lub oplatają balkony, pergole, bramy i altanki.
Są oazą zieleni, koją wzrok a piękne, delikatne kwiaty cieszą oczy.
Budynki obrośnięte  pnączami są ocienione i latem utrzymują chłód, zimą liście pnączy ( choć suche) chronią  przed utratą ciepła. 


Przy ogrodzeniach , balustradach, sadzimy gatunki mało wymagające lecz bujnie rosnące np. winorośl, winobluszcz, rdest, kokornaki, dławisz.
Pergole i bramki obsadzamy roślinami roślinami słabiej rosnącymi lecz bardziej dekoracyjnymi np.róża pnąca, powojnik wielokwiatowy, wiciokrzew, glicynia.
Do okrywania ogrodzeń, altanek, balkonów,tarasów, bramek nadają się również rośliny wijące jednoroczne: groszek pachnący, wilec, powój, nasturcja,  fasola wielokwiatowa i kobea.
Są to rośliny o delikatnym pokroju ale o pięknych kwiatach.

Ogródek skalny

 Alpinarium - naturalny ogródek skalny jest  marzeniem wielu osób,
 ale wymaga znacznej powierzchni.
W małych ogródkach przydomowych często zakłada się rabatę skalną lub obsadza się  roślinami skalnymi tarasy, murki lub schody.
Najprostszym rozwiązaniem jest rabata skalna: płaska lub wzniesiona. Odgradzana jest od pozostałej części ogrodu nieregularnymi płotkami, kamieniami lub głazami. Rośliny rozmieszcza się w swobodnych grupach dobierając gatunki wymagające podobnego stanowiska.
Rośliny mogą rosnąć w kępach lub pojedyńczo.
Większość roślin skalnych lubi słońce, niektóre roślinki mogą rosnąć zarówno w słońcu jak i półcieniu.
 W miejscu słonecznym sadzimy rojniki, rozchodniki, floksy skrzydlate, dzwonki, macierzankę, krokusy, skalnicę, cebulice, goździki .
W miejscu zaciemnionym sadzimy niskie rośliny ciepłolubne: pierwiosnki, fiołki, śnieżyce, sasanki, przebiśniegi, goryczki, cebulice.
 Na rabatach skalnych dobrze prezentują się krzewy karłowate lubiące półcień: jałowiec płożący, irga pozioma, berberys, pigwowiec, kosodrzewina, niskie odmiany sosny i świerków.
Murki i schody z naturalnych kamieni  możemy obsadzić niskimi roślinami okrywowymi jak : rogownica, rozchodnik, rojnik, skalnica, dzwonek, zawciąg, lub trawą np. kostrzewą lub drżączką.
Na skalniaku możemy posadzić kępki ziół: tymianek, lawenda, macierzanka.
Zakątki zaciszne i pół cieniste  możemy obsadzić barwinkiem, możemy wybrać barwinek większy, który ma  większe i bardziej reprezentacyjne liście i kwiaty.

Migracja płazów.

Wczesną wiosną tysiące płazów rozpoczyna wędrówkę której celem jest przedłużenie populacji.
Żaby, ropuchy, traszki szukają dogodnych miejsc do rozrodu.
Najlepsze miejsca do godów to spokojne, łatwo nagrzewające się  małe zbiorniki wodne.
By populacja mogła przetrwać, potrzebne są olbrzymie ilości kijanek. Dlatego też płazy szukają odpowiednich miejsc na złożenie skrzeku.
Podczas tych wędrówek wiele płazów ginie.
 Na ich drodze życia i rozrodu często znajdują się arterie komunikacyjne, ograniczające ich  swobodną migrację.
To właśnie ruch samochodowy stanowi  pierwszą śmiertelną pułapkę dla migrujących płazów i powoduje śmierć wielu małych i powolnych zwierząt. Płazy nie znają przepisów drogowych. Traszka zwyczajna potrzebuje ok.1 godz. by przejść szosę, ile w tym czasie znajdzie się samochodów na jej drodze.
Dlatego, by zagwarantować im bezpieczną migracje  w miejscach ich wędrówek potrzebne są tablice ostrzegawcze, ekologiczne przejścia, tunele. W takich miejscach zakłada się siatki i umieszcza w ziemi pojemniki do których wpadają płazy, z których są wybierane i przenoszone na drugą stronę szosy.
Drogowcy powinni zamontować stałe zapory, przejścia pod szosą, tunele i przepusty.
Ponieważ płazy przebywają zazwyczaj w środowisku lądowym a rozradzają się w środowisku wodnym, należy pamiętać, że za kilka tygodni zechcą pokonać drogę w powrotna stronę.
Następna śmiertelną pułapką są  wybetonowane zbiorniki wodne, a zwłaszcza ich strome brzegi.  Strome brzegi stanowią przeszkodę nie do pokonania. Dlatego tak ważne jest nie betonowanie stawów a obsadzanie ich roślinnością.
Miejsca gdzie wylęgają się płazy, małe zbiorniki wodne,  uważane często za nieużytki, są  po prostu zasypywane.
Potrzebna jest dobra wola i chęć, by pomóc w przetrwaniu i uniknięciu śmiertelności niektórych gatunków.
Zakładając w ogródku oczko wodne możemy choć w małym stopniu pomóc płazom.

Wyroby azbestowe.

 Azbest zaliczany jest do dziesięciu najgroźniejszych zanieczyszczeń Ziemi.

Wyroby zawierające azbest to eternit, płytki azbestowo-cementowe, izolacje, części instalacji elektrycznych i ciepłowniczych, płyty cementowe, ścianki ogniotrwałe.
Azbest  jest groźny dla zdrowia i życia ludzi.
Może wywołać choroby układu  oddechowego, nowotwory złośliwe i inne groźne zmiany w płucach.
Im więcej włókien azbestowych w powietrzu tym większe jest ryzyko zachorowania.

 W wyniku produkcji, obróbki, korozji, erozji i uszkodzeń mechanicznych wyrobów z azbestu, niewidoczne gołym okiem włókna azbestu przedostają się do powietrza, a następnie podczas wdychania  w postaci mikroskopijnych "igiełek" wbijają się w śluzówkę dróg oddechowych, a nawet mogą dostawać się do pęcherzyków płucnych.  I tu kumulują się w płucach i pozostają na całe życie, a objawy mogą pojawić się po latach nawet  po 20 -30 .
  Bezmyślność, brak wiedzy na temat szkodliwości  azbestu, sprawia, że często połamany i pokruszony eternit służy do utwardzania dróg i placów przed domem.
 Nierzadko niepotrzebny, uszkodzony eternit jest  wywożony na dzikie wysypiska, często do lasu,
 Deszcz wymywa spoiwo cementowe, odsłania włókna azbestu, które rozszczepiają się i odrywają się, spływając do gruntu lub przedostają się do powietrza.

Demontaż eternitu.

Wyroby zawierające azbest powinny być usunięte do 2030 roku.
Nie wolno samemu usuwać wyrobów zawierających azbest, .
Usuwaniem, transportem i składowaniem tych wyrobów zajmują się wyspecjalizowane firmy, posiadające odpowiednie uprawnienia i zajmujące się jego utylizacją.
 Nie wolno ponownie używać odpadów azbestowych.

 By zminimalizować emisję włókien azbestowych do otoczenia, przy usuwaniu azbestu powinny być przestrzegane następujące zasady:
- strefa prac powinna być odgrodzona i oznaczona żółtą tablicą : Uwaga azbest!
- wyroby powinno usuwać się a mokro
 - nie można stosować narzędzi na wysokoobrotowych ( wiertarek, szlifierek)
- nie kruszyć, nie łamać odpadów
- nie rzucać ich z wysokości
- odpady transportować w szczelnych (folia) i oznakowanych opakowaniach
-  odpady składować na legalnych  składowiskach

Poinsecja - gwiazda betlejemska.

Niektóre domowe rośliny w grudniu i styczniu obsypują się pękami kwiatów, przystrajając mieszkanie, nadając mu odświętny wygląd.
Jednym z nich jest gwiazda betlejemska

.

 Zadbajmy o nią właściwie, by zachwycać się jej urodą jak najdłużej.

Poinsecja, wilczomlecz nadobny nazywana  gwiazdą betlejemska to delikatna roślina, bardzo lubi światło i ciepło.
Do prawidłowego rozwoju potrzebuje temperatury 18-21 stopni, w wyższej temperaturze roślina może żółknąć i tracić liście.
Również nawet krótkotrwały spadek temperatury poniżej 12 stopni , źle wpływa na roślinę, powoduje utratę liści .
Roślina nie lubi przeciągów, dlatego nie możemy jej narażać na podmuchy zimnego powietrza.
Kupując poinsecję kierujmy się wyglądem ogólnym rośliny, zwróćmy uwagę czy ma zdrowe liście i kwiaty.
Rośliny należy  najlepiej kupować  u producenta, w dobrym sklepie ogrodniczym lub w kwiaciarni.
Nie kupujmy gwiazdy na straganach i kioskach ulicznych, gdyż mogą być one przechłodzone.
W czasie transportu należy zadbać by rośliny nie wychłodzić, dobrze jest okryć ją papierem. Należy  jednak zwracać uwagę na jej kruche łodygi i liście.
 Decydując się na postawienie jej na parapecie, zwróćmy uwagę by nie dotykała zimnego okna, ponieważ grozi jej to wychłodzeniem. roślina może zgubić wtedy swoje wybarwione czerwone liście.

 W czasie kwitnienia ( okres zimowy ) wymaga stale wilgotnej gleby, ale nie toleruje zbyt mokrego podłoża. Najlepiej podlewać ją od dołu w podstawkę, odczekać by się napiła i usunąć  pozostałą wodę.
 Poinsecji nie wolno przesuszać, gdyż źle wpływa to na jej kondycję.

Po przekwitnięciu należy roślinę przyciąć i pozwolić roślinie odpocząć, ograniczając podlewanie.
Latem wznawiamy regularne  podlewanie i nawożenie.  We wrześniu i październiku zaciemniamy roślinę na 12-14 godzin, dość obficie podlewamy ( należy uważać by nie dopuścić do gnicia korzenia).
   Roślinka odwdzięczy się nam pięknie wybarwionymi kwiatami.

Uwaga:
Soki poinsecji są trujące, dlatego prace pielęgnacyjne, zwłaszcza przycinanie wykonujemy w rękawicach.