Słońce wschodząc bądź zachodząc, kładzie cień na okolicę natomiast magicznie oświetla zbocza góry, rozświetlając ją niczym złotą.
Czy to stąd pochodzi jej nazwa czy od jesiennych, wybarwionych na złoto bukowych liści ? Tego nie udało mi się ustalić.
Widok Złotej góry obserwuję od prawie pięciu lat.
Jej łagodne zbocza pokrywa mozaika różnokolorowych pól, poprzecinanych miedzami,otoczonych z północy grabowo-bukowymi lasami.
Zbocza góry zmieniają się nieustannie w zależności od pory roku, dnia , od pogody i położenia słońca. Zimą przykryta białym puchem, spod którego już na przedwiośniu wyłaniają się brunatno- zielonkawe pasma pól, wiosną pokrywa ją różne odcienie zieleni. W porze kwitnienia rzepaków zielone łany zbóż przeplatane są żółtymi .polami rzepaku, by za moment zamienić zbocze w złotem powiewające dojrzałe kłosy. Po żniwach pozostają ścierniska, codziennie przeorywane Jesień przynosi nam złoto. góra nabiera złotego odblasku, liście buków i grabów nabierają złotego koloru, przeplatane żółtymi listkami brzozy, dzikich grusz i mirabelek a rankiem mgła przysłania ją, zarysowując tylko kontury.
Na "szczyt " ( jest dość wypłaszczony) Złotej Góry można dotrzeć kilkoma drogami., a widoki z góry na Roztocze są niezapomniane.
Poniżej wejście Aleją Wiśniową.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz